W numerze:
Oto zachęcające, mamy nadzieję, fragmenty wywiadów z niektórymi artystami, o których będziecie mogli przeczytać.
U-Roy: „ Ciągle pojawiają się przecież nowi, młodzi ludzie – mają nowe, świeże pomysły. To zupełnie naturalne i trzeba ich wspierać. Nie warto tego potępiać, poniżać ot tak po prostu. Trzeba dać im trochę przestrzeni, pozwolić tym głosom na to, by dały się usłyszeć”.
Bob One: „Ta płyta to takie koło ratunkowe, które sam sobie rzuciłem. Dużo mi pomogła i chyba pełna jest tej energii związanej z wychodzeniem z ciężkich sytuacji. Chcę przekazać ją odbiorcy, chcę żeby te nagrania motywowały do działania.”
Dub Pistols: „Wrzuciła dysk, odsłuchała czegoś na szybko i powiedziała, że chyba straciłem rozum prosząc by pomyśleli o wydaniu tego. Trochę mnie to ubodło. Ale kiedy niedługo potem się spotkaliśmy, a ona puściła mi to co usłyszała, powiedziałem – heeeej, to nie to, to jakieś odrzuty z samplera!”
Cała Góra Barwinków: „Strasznie mnie mierzi ten stereotyp, że ska to taka głupkowata muzyka oparta na prostackim cięciu gitary służąca do bezrefleksyjnego podrygiwania, u nas rozpowszechniona przez dokonania takich grup jak choćby Ska P, który to band tak naprawdę ma ze ska niewiele wspólnego”.
Mesajah: „Od dziecka miałem wiele problemów związanych z moim pochodzeniem i wyglądem. Mimo to, że nie czułem się inny od wszystkich, to społeczeństwo dało mi szybko i wyraźnie to do zrozumienia. Agresywne zachowania i poniżanie na tle rasowym to u nas w kraju codzienność”.
Capleton: „Kiedy mówię „ogień”, nigdy na poziomie związanym z jakąkolwiek destrukcją. Kiedy mówię “ogień”, nie znaczy to, żeby iść i kogoś podpalać. Ogień jest dla oczyszczenia ludzkości”.
Alicetea: „Tytuł odzwierciedla treści zawarte na płycie. To słowa-klucze, czasami można je odczytywać jako metafory, czasami można je brać dosłownie”.
Blue King Brown: „Tak naprawdę nasz styl jest wypadkową naszych doświadczeń, tego skąd pochodzimy, jaki bagaż mamy ze sobą. Muzyczne inklinacje, talent też skądś pochodzi. Myślę, że to jest ważne”.
Emzk: „grałem w kolejnym składzie zespołu Bakszysz. To było piękne. Tam tak naprawdę nauczyłem się grać reggae. Pojąłem tą dyscyplinę, że tu grasz to co masz grać, stoisz cały koncert i ileś tam ludzi na ciebie patrzy”.
Są również wywiady i materiały o Jamaram, Dubmatix i Tenja, Foliba, Jahcoustix, Charlie P, Virtus, Reggae Rajahs, Richie Stephens, Shaggy, Busy Signal, Big Up.
Jest też kolejny odcinek wspomnień Symeona Ruty o historii polskiego reggae, strona dla rastafarian (tym razem o kwestiach typowo religijnych), recenzje najnowszych albumów, demówek, książek, singli, newsy i ploteczki, felieton Sławka Gołaszewskiego
Jest też słownik patos oraz fotoreportaże z festiwali Reggaeland i z Ostródy oraz bardzo ciekawa płyta, będąca owocem współpracy polskich agencji bookingowych Roots Music
Promotion oraz BiFri Music z wykonawcami zagranicznymi. Znajdują się na niej nagrania, m.in. Train to Roots, Raphael, Jahcoustix, Mellow Mood, General Trix, Rise & Shine, Bayerman, The Courtney John Project.
